podżegać — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. pod żegać] {{/stl 7}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, podżegaćam, podżegaća, podżegaćają, podżegaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} wzniecać w kimś wrogie uczucie wobec kogoś lub czegoś, namawiać do popełnienia czegoś złego : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podżegać — [wym. pod żegać] ndk I, podżegaćam, podżegaćasz, podżegaćają, podżegaćaj, podżegaćał, podżegaćany «podburzać, judzić kogoś; namawiać do popełnienia przestępstwa» Podżegać do wojny. Podżegać kogoś przeciw komuś. Podżegać kogoś do napaści, do… … Słownik języka polskiego
poduszczać — ndk I, poduszczaćam, poduszczaćasz, poduszczaćają, poduszczaćaj, poduszczaćał, poduszczaćany poduszczyć dk VIb, poduszczaćczę, poduszczaćczysz, poduszczaćuszcz, poduszczaćczył, poduszczaćczony «namawiać do czegoś, zwłaszcza złego; podburzać,… … Słownik języka polskiego
podżeganie — [wym. pod żeganie] n I rzecz. od podżegać … Słownik języka polskiego
prowokować — ndk IV, prowokowaćkuję, prowokowaćkujesz, prowokowaćkuj, prowokowaćował, prowokowaćowany «podżegać do czegoś w ukrytych zamiarach, starać się wywołać u kogoś określoną reakcję; pobudzać do określonych działań na korzyść prowokatora; wyzywać»… … Słownik języka polskiego
wichrzyć — ndk VIb, wichrzyćrzę, wichrzyćrzysz, wichrz, wichrzyćrzył, wichrzyćrzony 1. «burzyć, targać, mierzwić coś» Wichrzyć sobie czuprynę. 2. «namawiać do buntu, agitować przeciwko komuś lub czemuś, podżegać do czegoś; buntować, podburzać» Wichrzyć… … Słownik języka polskiego
wojna — ż IV, CMs. wojnanie; lm D. wojnajen «zorganizowana walka zbrojna między państwami, narodami lub grupami społecznymi, religijnymi itp., prowadzona dla osiągnięcia zamierzonych celów (np. zagarnięcia obcego terytorium lub obrony własnego); konflikt … Słownik języka polskiego
prowokować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, prowokowaćkuję, prowokowaćkuje, prowokowaćany {{/stl 8}}– sprowokować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} starać się spowodować lub powodować w sposób zamierzony albo przypadkowy czyjąś reakcję, działanie … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wichrzyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, wichrzyćrzę, wichrzyćrzy, wichrzyćrzony {{/stl 8}}– zwichrzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} o włosach: wprowadzać w stan nieładu, burzyć, mierzwić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wichrzyć czuprynę.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
